Είμαστε εδώ – στον Κήπο των Ηρώων – όπου ακούς τη σιωπή των νεκρών και νιώθεις τις ανάσες εκείνων που ξεπέρασαν τα ανθρώπινα όρια και άγγιξαν το θείο. Είμαστε εδώ κρύβοντας μέσα μας τις φωνές εκείνων που φέρθηκαν θαυμαστά, γιατί ήταν μεγαλόψυχες – γιατί ήταν Μεσολογγίτισσες. Είμαστε εδώ ως απόγονοι εκείνων των Γυναικών που ζητούν να μιλήσουν μέσα από μας. ίμαστε εδώ για να ακουστεί ο Λόγος εκείνων των Γυναικών που δε δείλιασαν “μολονότι τούς επάρθηκε η ελπίδα που είχαν να γεννήσουν τέκνα για τη δόξα και την ευτυχία”. Είμαστε εδώ για να μιλήσει η Ελένη Στάικου, η Παρασκευή Δάτσικα, η Αλεφάντω, η Σμαράγδω. Είμαστε εδώ, για να αρθρώσουμε τον λόγο τους εμείς – η Βάσια, η Εύα, η Μάρσια, η Χριστίνα. Είμαστε εδώ για να συνοδεύσουμε τη φωνή τους με τις νότες του Μάνου και του Βλαδίμηρου. Αυτό το βράδυ αφήσαμε ένα κομμάτι της ψυχής μας ανάμεσα στις φυλλωσιές των δέντρων του Κήπου των Ηρώων.

Ελένη Πλακίδα, Φιλόλογος 2ου Λυκείου Μεσολογγίου – υπεύθυνος Ομάδας Φιλαναγνωσίας

Υ.Γ.: Ευχαριστούμε τον Σύλλογο Φίλων Βαλβείου Βιβλιοθήκης για την άψογη συνεργασία. Η βιντεοσκόπηση έγινε από τον μαθητή και μέλος της Ομάδας Φιλαναγνωσίας Χάρη Κάκκο.